Wednesday, March 12, 2014
Admin
အဲဒီေန႕က…
က်ေနာ္႔ မနက္ခင္းမွာ ခရမ္းေရာင္ေဆးစက္ေတြအုပ္မိုးဖို႔
ဗီးနပ္စ္ကိုလႈပ္ႏိႈးေစခဲ႔တာလား…ေမရီေရ
တကယ္ေတာ႔…..
တံခါးေခါက္သံေလးတစ္ခ်က္နဲ႔
က်ေနာ္ကလည္း
ေသာၾကာလို႔ စာလံုးေပါင္းမျပတတ္တာခက္တယ္
ေမရီဟာ က်ေနာ္႔အတြက္
မီးေရာင္စံုေတြနဲ႔ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲျမိဳ႕ျပေလးပါ
အဲဒီျမိဳ႕ေလးမွာ….
က်ေနာ္႔အနာဂတ္ကိုအုပ္မိုးမယ္႔ ကန္ေရလို
တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ႕မ်ိဳးေတြရွိတယ္
ဖူးပြင္႔မႈေတြနဲ႔ အရြယ္ေရာက္စ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြရွိတယ္
လြတ္လပ္မႈ႕ေတြနဲ႔
ေခတ္သစ္အေတြးအေခၚအိမ္ေလးတစ္လံုးရွိတယ္
ေပွ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ မိသားစုဘ၀ရယ္၊
ထင္းရႈးပင္ေတြရယ္၊ လဖက္ခင္းေတြလည္းရွိတယ္။
က်ေနာ္ကလည္းခက္တယ္…ေမရီေရ
မျပစ္မွားအပ္တဲ႔အရပ္ကိုမွပန္းႏုေရာင္ေသြးစက္ေတြနဲ႔
၃၆၀ ဒီဂရီ စီးဆင္း
ဂ ငယ္ေကြ႕ ေကြ႕ေနတဲ႔ျမစ္တစ္စင္းလိုပဲ
ခ်စ္တယ္လို႔တစ္ခြန္းေျပာရံုနဲ႔
ျမိဳ႕ျပေလး ငိုသံစုံေအာင္ အစြမ္းကုန္စီးဆင္းျပစ္မယ္။
က်ေနာ္ တို႔ အလင္းေတြ သည္းသည္းလႈပ္ က်ဆင္းတဲ႔တစ္ေန႔
က်ေနာ္ တို႔အေရႊ႕ေတြ လွ်ပ္စစ္မွ်င္တန္းလို႔သြယ္တန္းစီးဆင္းတဲ႔တစ္ေန႔
က်ေနာ္႔ ရင္ဘတ္မွာ ေမရီကို စကား၀ွက္ အျဖစ္ ဖမ္းဆုပ္ခြင္႔ရခ်င္မိ။ ။
စာၾကြင္း။ ။ (က်ေနာ႔ ကဗ်ာထဲက မိန္းမပ်ိဳဟာ က်ေနာ႔အတြက္ ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္)
သက္ေ၀
၂၃၊၁။၂၀၁၄
ၾကာသပေတးေန႕
Posted in: ေမာင္သက္ေဝကဗ်ာမ်ား
