၃+၄=၁၈၀
ျဖတ္သြားျဖတ္လာရင္း အျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့
ေျခေထာက္ေတြရဲ့ မ်က္ရည္ရနံ ့ရတယ္ ။
ကားဘရိတ္အုပ္ သံမွာ
ဆာေလာင္ေနတဲ့ ေသျခင္းတရားက ခန္ ့ခန္ ့ညားညားနဲ ့ေပ်ာ္၀င္လုိ ့ ...။
တစ္ကယ္ဆို ဖုန္းေခၚသံတစ္ခ်က္နဲ ့တင္
အေမ့မ်က္ရည္ေတြကို ေျခေဆးတတ္ခဲ့သူပါ
ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ ၾကားဖူးနား၀ ပံုျပင္လုိ
ဒိုးတစ္ခုနဲ ့တစ္ခုအျပိဳင္ပစ္ရင္း
စည္း၀ိုင္းထဲမွာ ပင္လယ္ဟာျပာအတိ ။
လူမႈပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ
စက္ခလုပ္ေတြလိုအေသၾကီးနဲ ့ရွင္ေနတာပါ
ေျပာစရာစကားဆိုတာထက္
စကားျဖစ္ေအာင္ပဲ ေျပာၾကျခင္းက
အရည္ျပားေပၚက အယ္(လ္)ကိုေဟာရဲ့
အလာ့ဂ်စ္ထျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ။
ခု ,,,,
မၾကည့္မိေအာင္ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ။
(ရင္ခြင္ရွိန္း)
၃+၄=၁၈၀
ဘ၀ကို ေဒါင္းခ်ိဳးတခုလို႕ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ
မြန္းႀကပ္မႈေတြ ပါလာတယ္
ခါးပိုက္ႏိႈက္ေတြ ငါ့အပူေတြကို ခိုးသြားႀကလို႕
ေတာ္ပါေသးရဲ႕…….
ရာဇ၀င္ထဲကသူရဲေကာင္းေတြထက္
သူ႕အသက္ နဲ႕ ငါ့တညလဲသြားတဲ့ “ျခင္” တေကာင္ရဲ႕
သတိၱကို ငါပိုေလးစားတယ္
ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕အစာရွာျခင္းမွာ
ရိုး သား မႈ ေတြ ပါ တယ္ ေလ…..
ရပ္ေနလို႕ ဘာမွမျဖစ္လာဘူး
ဒါဆို မရပ္ပဲ ဆက္သြားရင္ေကာ ဘယ္ေရာက္မွာလဲ
တေနရာရာ ေရာက္မွာေကာ ေသခ်ာလို႕လား
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေနရာကိုေရာ
ကိုယ္တိုင္သြားခဲ့တာလား
က်ေနာ္ သံသရာဆိုတာကို သံသယ ရွိေနျပီ……..
ေသခ်ာတယ္
က်ေနာ့္ ကမၻာတျခမ္းမွာ
သစ္ပင္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး……။
(ေအးခ်မ္း)
၃+၄=၁၈၀
ကန္႕လန္႕ျဖတ္သြားတဲ႕ရမၼက္ေတြၾကားမွာ
ဆႏၵေတြစိတ္ရွိလက္ရွိေပွ်ာ္၀င္ျဖစ္မိတယ္
တကယ္ဆို၀တ္မႈံကူးျခင္းအစမွာ
ရနံနဲ႕အာသီသဒြိဟမျဖစ္သင္႕ဘူး
မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ဟန္ခ်က္ညီညီေလွ်ာက္မႈ႕
ေနာက္ကြယ္ကမိုက္မဲျခင္းအပိုင္းအစကို
မရဏမင္းရဲ႕ေခ်ာင္းဟန္႕သံလိုေၾကာက္မိတယ္
အသိတရားနဲ႕ေနလာတဲ႕သိကၡာမရွိတဲ႕ေလာကၾကီး
အသင္ပဲကၽြန္ဳပ္ကိုသင္းကြတ္ေပးပါေလာ႕
သိတတ္မႈ႕နဲ႕သိမႈ႕နယ္ပယ္မွာ
မသိစိတ္ထဲမွာသိေနတာနဲ႕သိစိတ္ကမသိေနတာ
သံသရာရထားေပၚကခရီးသြားျခင္းတစ္မ်ိဳးပါ
စကားမေျပာခင္အစာကိုေက်ညက္ေအာင္၀ါးစားပါ
အရည္မွည္႕ေနတဲ႕ဘီယာအရက္လိုပစၥည္းမ်ိဳးကို
ဘုရားမၾကိဳက္၍ကၽြန္ဳပ္အတန္ၾကာစြန္႕ျပစ္ထားပါ၏
အမည္းေရာင္ပညတ္ေတြကိုေက်ာပုိးထားတဲ႕
ေက်ာက္သင္ပုန္းထက္က
အျဖဴေရာင္လြင္႕ေနတဲ႕၀ါက်င္႕က်င္႕အကၡရာေတြေရ...
သုညကေန၀လံုးျဖစ္ေအာင္သင္ေပးတဲ႕
ေလာကဓံရွစ္ပါးကို....
ကၽြန္ဳပ္ကပဲျပန္ျပီးေကာင္းခ်ီးေပးပါရေစ...
(သက္ေ၀)
ျဖတ္သြားျဖတ္လာရင္း အျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့
ေျခေထာက္ေတြရဲ့ မ်က္ရည္ရနံ ့ရတယ္ ။
ကားဘရိတ္အုပ္ သံမွာ
ဆာေလာင္ေနတဲ့ ေသျခင္းတရားက ခန္ ့ခန္ ့ညားညားနဲ ့ေပ်ာ္၀င္လုိ ့ ...။
တစ္ကယ္ဆို ဖုန္းေခၚသံတစ္ခ်က္နဲ ့တင္
အေမ့မ်က္ရည္ေတြကို ေျခေဆးတတ္ခဲ့သူပါ
ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ ၾကားဖူးနား၀ ပံုျပင္လုိ
ဒိုးတစ္ခုနဲ ့တစ္ခုအျပိဳင္ပစ္ရင္း
စည္း၀ိုင္းထဲမွာ ပင္လယ္ဟာျပာအတိ ။
လူမႈပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ
စက္ခလုပ္ေတြလိုအေသၾကီးနဲ ့ရွင္ေနတာပါ
ေျပာစရာစကားဆိုတာထက္
စကားျဖစ္ေအာင္ပဲ ေျပာၾကျခင္းက
အရည္ျပားေပၚက အယ္(လ္)ကိုေဟာရဲ့
အလာ့ဂ်စ္ထျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ။
ခု ,,,,
မၾကည့္မိေအာင္ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ။
(ရင္ခြင္ရွိန္း)
၃+၄=၁၈၀
ဘ၀ကို ေဒါင္းခ်ိဳးတခုလို႕ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ
မြန္းႀကပ္မႈေတြ ပါလာတယ္
ခါးပိုက္ႏိႈက္ေတြ ငါ့အပူေတြကို ခိုးသြားႀကလို႕
ေတာ္ပါေသးရဲ႕…….
ရာဇ၀င္ထဲကသူရဲေကာင္းေတြထက္
သူ႕အသက္ နဲ႕ ငါ့တညလဲသြားတဲ့ “ျခင္” တေကာင္ရဲ႕
သတိၱကို ငါပိုေလးစားတယ္
ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕အစာရွာျခင္းမွာ
ရိုး သား မႈ ေတြ ပါ တယ္ ေလ…..
ရပ္ေနလို႕ ဘာမွမျဖစ္လာဘူး
ဒါဆို မရပ္ပဲ ဆက္သြားရင္ေကာ ဘယ္ေရာက္မွာလဲ
တေနရာရာ ေရာက္မွာေကာ ေသခ်ာလို႕လား
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေနရာကိုေရာ
ကိုယ္တိုင္သြားခဲ့တာလား
က်ေနာ္ သံသရာဆိုတာကို သံသယ ရွိေနျပီ……..
ေသခ်ာတယ္
က်ေနာ့္ ကမၻာတျခမ္းမွာ
သစ္ပင္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး……။
(ေအးခ်မ္း)
၃+၄=၁၈၀
ကန္႕လန္႕ျဖတ္သြားတဲ႕ရမၼက္ေတြၾကားမွာ
ဆႏၵေတြစိတ္ရွိလက္ရွိေပွ်ာ္၀င္ျဖစ္မိတယ္
တကယ္ဆို၀တ္မႈံကူးျခင္းအစမွာ
ရနံနဲ႕အာသီသဒြိဟမျဖစ္သင္႕ဘူး
မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ဟန္ခ်က္ညီညီေလွ်ာက္မႈ႕
ေနာက္ကြယ္ကမိုက္မဲျခင္းအပိုင္းအစကို
မရဏမင္းရဲ႕ေခ်ာင္းဟန္႕သံလိုေၾကာက္မိတယ္
အသိတရားနဲ႕ေနလာတဲ႕သိကၡာမရွိတဲ႕ေလာကၾကီး
အသင္ပဲကၽြန္ဳပ္ကိုသင္းကြတ္ေပးပါေလာ႕
သိတတ္မႈ႕နဲ႕သိမႈ႕နယ္ပယ္မွာ
မသိစိတ္ထဲမွာသိေနတာနဲ႕သိစိတ္ကမသိေနတာ
သံသရာရထားေပၚကခရီးသြားျခင္းတစ္မ်ိဳးပါ
စကားမေျပာခင္အစာကိုေက်ညက္ေအာင္၀ါးစားပါ
အရည္မွည္႕ေနတဲ႕ဘီယာအရက္လိုပစၥည္းမ်ိဳးကို
ဘုရားမၾကိဳက္၍ကၽြန္ဳပ္အတန္ၾကာစြန္႕ျပစ္ထားပါ၏
အမည္းေရာင္ပညတ္ေတြကိုေက်ာပုိးထားတဲ႕
ေက်ာက္သင္ပုန္းထက္က
အျဖဴေရာင္လြင္႕ေနတဲ႕၀ါက်င္႕က်င္႕အကၡရာေတြေရ...
သုညကေန၀လံုးျဖစ္ေအာင္သင္ေပးတဲ႕
ေလာကဓံရွစ္ပါးကို....
ကၽြန္ဳပ္ကပဲျပန္ျပီးေကာင္းခ်ီးေပးပါရေစ...
(သက္ေ၀)
0 ဦးမွတ္ခ်က္ေရးထားတယ္:
Post a Comment
စကားတစ္ခြန္းေတာ႕ေျပာခဲ႕သင္႕တယ္