Tuesday, October 25, 2011
Admin
ကၽြန္ေတာ္႕ရင္ဘတ္ကေအာင္႕ေအာင္႕လာတယ္
တစ္ကိုယ္စာအခန္းနံရံမွာ
သူမပံုတူပန္းခ်ီေတြကပ္
အသက္ရႈပံုမွား, မွားတတ္တဲ႕ေန႕ေတြမွာ
ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယ္ကအရိုင္းပန္းေတြ
ထ, ထပြင္႔တတ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ကလည္းခက္တယ္
မျပစ္မွားအပ္တဲ႕အရပ္ကိုမွ
ပန္းႏုေရာင္ေသြးစက္ေတြနဲ႕ ၃၆၀ ဒီဂရီစီးဆင္း
"ဂငယ္"ေကြ႕, ေကြ႕ေနတဲ႕
ျမစ္တစ္စင္းလည္းျဖစ္တယ္
တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲ႕ည
စႏၵကူးေရာင္ရသေတြနဲ႕
ပန္းမႈိ႕ယာကိုရနံသြင္း
သူမကကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕လမင္းလည္းျဖစ္တယ္
တစ္ေန႕ျပီးတစ္ေန႕၊တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္
၀င္သက္ ၊ထြက္သက္၊
အသက္ရႈျခင္းအတတ္ေတြက
နကၡတ္နဲ႕မတိုက္ေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္႕ရင္ဘတ္က
ေအာင္႕, ေအာင္႕လာတတ္ျပီ
ျခစားခံရေတာ႕မဲ႕အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းသစ္ပင္အိုလို
စာသင္ခန္းေလးထဲသူမရဲ႕ရနံ (အရိပ္) ေတြ
တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႕ေကာင္ကလညး္
ေျမြမေၾကာက္ ကင္းမေၾကာက္ကိုခ်စ္တတ္ခဲ႕တာ
သက္ေရာက္မႈ႕ရွိတိုင္း
တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ႕ရွိတယ္လို႕
နယူတန္ကဆိုခဲ႕တယ္
ကၽြန္ေတာ္မျငင္းတတ္ခဲ႕သလိုမ်ိဳးး
အခုဆို ..........ပဥၥနႏၵိယ ကၽြန္းမွာ
မိုက္မိုက္မဲမဲစီးဆင္းေနတဲ႕ေသြးေတြ
ဆူ.....................ေ၀ .......................ေလာင္............................ျမိဳက္
ရင္ဘက္ဗလာကေဗြမပါပဲမိုက္မိတယ္
မိႈင္းညိဳေနတဲ႕မ်က္၀န္းမွာ
အလကၤာပြင္႕ဖတ္ေတြေၾကြ
ကိုယ္႕လက္ေဗြရာေတြကကိုယ္႕ကိုျပန္သတ္
အဲဒီလိုနဲ႕......................
သူမရင္ဘတ္နဲ႕ဆန္႕က်င္ဘက္
ကမၻာၾကီးရဲ႕အျခားတစ္ဖက္ကို
ဒဏ္ရာေတြေပြ႕ဖက္ျပီးကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ခဲ႕တယ္
ဟုိးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အေနာက္ယြန္းယြန္းဆီမွာ
ေန၀င္သြားခဲ႕တာမဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ သာအလင္းမရွိတဲ႕
၀င္ရုိးစြန္းကိုေရာက္ေနခဲ႕တာပါ။
သက္ေ၀
၁၅ရက္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၁၀။
Posted in: ကဗ်ာ
0 ဦးမွတ္ခ်က္ေရးထားတယ္:
Post a Comment
စကားတစ္ခြန္းေတာ႕ေျပာခဲ႕သင္႕တယ္